επίδμων

ἐπίδμων, ὁ (Μ)

έμπειρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ίδμων «αυτός που γνωρίζει» (πρβλ. οίδα «γνωρίζω»), τ. που εμφανίζει τη μηδενισμένη βαθμίδα τού θ. ειδ-].